Mołodycja Kateryna
Morhaje na mene:
– Pryjdy, pryjdy, harnyj chłopcze,
Zweczora do mene!

– Oj ne pryjdu, bo sja boju:
Majesz czołowika,
Jak zastane – bude byty,
Zbawyt' meni wika.

– Pryjdy, pryjdy, harnyj chłopcze,
W połudnju hodynu,
A ja swoho stareńkoho
Piszłju po kałynu.

Piszow staryj, borodatyj
Kałynu łamaty,
Jak wyskoczyt' harnyj chłopec'
Z konopel do chaty!

– Idit', dity, na mohyłu,
Idit', dity, szwydko!
Idit', dity, podywit'sja,
Czy tata ne wydko!

Idut' dity iz mohyły
Ta w dołoni płeicut':
– Pyjte, mamko, i huljajte,
Bo tatko ne jde szcze!

Aż pohljanuła w wikonce:
Staryj na podwir’ju.
– De ż ja tebe, harnyj chłopcze,
De ż ja tja podiju?

Schowaju tja, harnyj chłopcze,
Pid biłu perynu,
Sama ljażu na perynu,
Skażu, szczo ja hynu.

Wwijszow staryj, borodatyj
Z kałynow do chaty:
– Szczos' ja wydiw, szczos' ja baczyw
Ta j ne zmih piznaty.

– Oj ty, staryj, borodatyj,
Ne wczysja brechaty:
Jak-ys' wydiw, jak-ys' baczyw,
Tak buło wpijmaty!

Oj ty, staryj, borodatyj,
Ty za mnow ne dbajesz,
Szczo ty meni, mołodeńkij,
Łikiw ne szukajesz!

Piszow staryj, borodatyj
Jij likiw szukaty,–
Wzjała chłopcja za ruczeńku
Ta j wyweła z chaty.

Ta jak prynis staryj, sywyj
Dubowoho sała,
Jak namastyw żinci płeczi,
Aż szkira widstała.