Czornjawaja mołodyczka kywała na mene:
– Chody, pareń, chody, brawyj, huljaty do mene.

– Oj rad by ja, mołodyce, do tebe chodyty,
Ta bojusja czołowika, szczob ne wmaływ wika.

– Chody, pareń, chody, brawyj, w obidnju hodynu,
A ja swoho czołowika poszłju po kałynu.

– Idy, staryj, idy, sywyj, u łuh po kałynu;
Jak ne pidesz po kałynu, ja tebe pokynu.
– Treba ity.

Piszow staryj, piszow sywyj kałyny łamaty,
A ja nyszkom, popid striszkom ta merszczij do chaty.
– Prowornyj buw.

Ta j zasiły z krasnym parnem rybońky kuszaty,
Ta j posłały małe dytja bat'ka zustriczaty.
– Jak dozorcja.

Ide dytja, ide małe ta w dołoni płeszcze:
– Huljaj, huljaj, moja mamo, czortma bat'ka jeszcze.
– Dytja buło!

A ja ż tomu ta dytjati wirońky ne jmała,
Widczynjała wikoneczko j sama wyhljadała.

Nese staryj, nese sywyj kałynowi wity:
– Oj de ż teper, krasnyj pareń, meni tebe dity!
– Uskoczyła!

Wzjała parnja za ruczeńku, poweła w kimnatu,
Sama ż ljahła na porozi, poczała stohnaty.
– Zachworiła.

– Pidy, staryj, pidy, sywyj, ta wkołupny medu,
Oj szczos' meni tjażko-ważko, j hołowy ne zwedu.
– Jakby wzjaw łomaku!

Piszow staryj, piszow sywyj medu kołupaty,
Wzjała parnja za ruczeńku ta j wyweła z chaty.
– Wykrutyłas'!

– Idy, chłopcze, idy, brawyj, stepom ta jaramy.
Jak chto spyta, kudy chodyw, skażesz: "Za wołamy".
– Szcze j nawczyła.