Chornyavaya molodychka kyvala na mene:
– Chody, paren, chody, bravyi, hulyaty do mene.

– Oy rad by ya, molodyce, do tebe chodyty,
Ta boyusya cholovika, shchob ne vmalyv vika.

– Chody, paren, chody, bravyi, v obidnyu hodynu,
A ya svoho cholovika poshlyu po kalynu.

– Idy, staryi, idy, syvyi, u luh po kalynu;
Yak ne pidesh po kalynu, ya tebe pokynu.
– Treba ity.

Pishov staryi, pishov syvyi kalyny lamaty,
A ya nyshkom, popid strishkom ta mershchiy do chaty.
– Provornyi buv.

Ta y zasily z krasnym parnem rybonky kushaty,
Ta y poslaly male dytya bat'ka zustrichaty.
– Yak dozorcya.

Ide dytya, ide male ta v doloni pleshche:
– Hulyay, hulyay, moya mamo, chortma bat'ka yeshche.
– Dytya bulo!

A ya z tomu ta dytyati vironky ne ymala,
Vidchynyala vikonechko y sama vyhlyadala.

Nese staryi, nese syvyi kalynovi vity:
– Oy de z teper, krasnyi paren, meni tebe dity!
– Uskochyla!

Vzyala parnya za ruchenku, povela v kimnatu,
Sama z lyahla na porozi, pochala stohnaty.
– Zachvorila.

– Pidy, staryi, pidy, syvyi, ta vkolupny medu,
Oy shchos' meni tyazko-vazko, y holovy ne zvedu.
– Yakby vzyav lomaku!

Pishov staryi, pishov syvyi medu kolupaty,
Vzyala parnya za ruchenku ta y vyvela z chaty.
– Vykrutylas'!

– Idy, chlopche, idy, bravyi, stepom ta yaramy.
Yak chto spyta, kudy chodyv, skazesh: "Za volamy".
– Shche y navchyla.