Oj stojała na kameni, morhała na mene:
– Pryjdy, pryjdy, żwawyj chłopcze, zweczora do mene.

Pryjdy, pryjdy, żwawyj chłopcze, zweczora, ne pizno
Ta j posydysz bilja mene, zaky ne zawizno.

Pryjdy, pryjdy, żwawyj chłopcze, ja za tobow hynu,
A ja swoho stareńkoho piszłju po kałynu.

Piszow staryj, borodatyj kałynu rubaty,
Ja chłopczynu za ruczynu ta j wweła do chaty.

Pohljanuła ja w wikonce, a kałynu wydko:
– Tikaj, tikaj, żwawyj chłopcze, na dorohu szwydko.

Oj hljanuła ja w wikonce – staryj na podwir’ju.
– Hołowońko moja bidna, de ja tja podiju?

Schowaju tja, żwawyj chłopcze, pid biłu perynu,
Sama ljażu powerch tebe ta skażu, szczo hynu.

Wwijszow staryj, borodatyj z kałynow do chaty,
Jak stojała, ta j tak wpała, poczała stohnaty.

– Oj jdy, staryj, borodatyj, pytaj meni medu,
Bo ja taka duże chora – hołowy ne zwedu.

Piszow staryj, borodatyj, za medom szukaty,
Ja chłopczynu za ruczynu ta j wyweła z chaty.

A ja, chłopec' mołodeńkyj, w swoho bat'ka wdawsja,
Nyzom-nyzom popid łozy, w konopli schowawsja.