Oy stoyala na kameni, morhala na mene:
– Pryidy, pryidy, zvavyi chlopche, zvechora do mene.

Pryidy, pryidy, zvavyi chlopche, zvechora, ne pizno
Ta y posydysh bilya mene, zaky ne zavizno.

Pryidy, pryidy, zvavyi chlopche, ya za tobov hynu,
A ya svoho starenkoho pishlyu po kalynu.

Pishov staryi, borodatyi kalynu rubaty,
Ya chlopchynu za ruchynu ta y vvela do chaty.

Pohlyanula ya v vikonce, a kalynu vydko:
– Tikay, tikay, zvavyi chlopche, na dorohu shvydko.

Oy hlyanula ya v vikonce – staryi na podvir’yu.
– Holovonko moya bidna, de ya tya podiyu?

Schovayu tya, zvavyi chlopche, pid bilu perynu,
Sama lyazu poverch tebe ta skazu, shcho hynu.

Vviyshov staryi, borodatyi z kalynov do chaty,
Yak stoyala, ta y tak vpala, pochala stohnaty.

– Oy ydy, staryi, borodatyi, pytay meni medu,
Bo ya taka duze chora – holovy ne zvedu.

Pishov staryi, borodatyi, za medom shukaty,
Ya chlopchynu za ruchynu ta y vyvela z chaty.

A ya, chlopec' molodenkyi, v svoho bat'ka vdavsya,
Nyzom-nyzom popid lozy, v konopli schovavsya.