Hoj piszła ja w lis ta j po peczeryci.

Pryspiw:
Wajlo, wajlo, ta j po peczeryci.*

Peczeryci ne znajszła, trajstu zahubyła,
Bude mamka byty, duże dobre znaju.
Dała mene, moja mamko, za dida staroho
Ta j kazała szanuwaty tak, jak mołodoho.
A ja dida szanuwała, szanuwaty muszu,
Hospody mij myłoserdnyj, woz'my z dida duszu
Ta j ponesy, potełepaj na kołjuczu hruszu.
Bude witer powiwaty, hruszow kołychaty,
Bude staryj pam’jataty, jak mołodu braty.
Koby-s znała, moja mamko, szczo didowi treba, –
Dwa kameni czerez płeczi, a tretij pid rebra.