– P’jan ja idu, moja hołubońko,
P’jan ja idu, moje serdeńko.
Oj ne tym że ja p’jan, da szczo ja upywsja,
Oj tym że ja p’jan, da szczo powaływsja.
A otwory woroteczka, da ja powałjusja,
Oj posteły postiłońku, nechaj ja prospłjusja.
Była żinka mużyka, za czuprynu wzjawszy,
A on jiji pereprochaw, i szapoczku znjawszy.
Była żinka mużyka, poszła pozywaty,
Prynudyły mużyka żinku ciłowaty.
– Ne hniwajsja, moja myła, szczo ty mene była,
Kupłju tebi ceber medu i konowku pywa.
– A ja pywa ne pyła j ne budu pyty,
Jak ja była mużyka, tak i budu byty!
Ne kaczaj hołowoj, ne machaj kołpaku,
Oj sam ne uteczesz i kołpaka ne unesesz.
Oj Boh tomu żał dochturow ponjał,
A moja hołowa bidy sebi nażyła.
Nema[sz] szczastja, ne masz doli, ne masz i pokoju,
Aj teper ja propała nawiky z toboju.
Ne za to ż ja tebe była, da szczo ty upywsja,
Oj za to ż ja tebe była, da szczo powaływsja.