A w jednim seli nedałeko Dubna
Wandruwała para z sobow neszłjubna:
Hryc'ko z Maruchoju,
A z swojoju czernuchoju
Szukaty sy miscja.

Ta znajszła sy misce u jednoho pana,
Daruwaw jim toj pan kozu i barana;
Hryc'ko whoru ide,
Szumyt', bubnyt', kuda ide,
Szczo w wełykim szczastju.

Daruwaw jim toj pan iszcze i tełycju;
A Marucha każe: dobre nam tu, Hrycju!
Hryc'ko whoru ide,
Szumyt', bubnyt', kuda ide,
Szczo w wełykim szczastju.

Oj zaczaw że Hryc'ko o chati mysłyty,
Piszow win do pana o nju że prosyty.
Hryc'ko whoru ide,
Szumyt', bubnyt', kuda ide,
Szczo w wełykim szczastju.

Tam że jeho żinka ta j ne darmuwała,
Psam jisty waryła, z dworakamy huljała.
Hryc'ko whoru ide,
Szumyt', bubnyt', kuda ide,
Szczo w wełykim szczastju.

I tam sja do Hryc'ka swyni zbihały,
Hryc'kowi z żinkoju meszkaty ne dały.
Hryc'ko z seła ide,
Mysływ, szczo złe bude,
Musiw utikaty.