– Oj, maty, maty, jest' djak u chati,
Spiwaje, żartuje, ne daje spaty.
– Oj, donju, donju, byj kocjuboju!
– Żupan noweńkyj, sam mołodeńkyj,
Bojusja, maty, szczob ne wkaljaty,
Wołju ja, maty, djaka prochaty
U postiłońku do sebe wzjaty.
Diwczyna płacze, a djak spiwaje,
Pohljane w wikonce, czy ne switaje.
– Oj, djacze, djacze, jeszcze raneńko,
Prysuńsja do mene, moje serdeńko!
– Prysuńsja do neji, zakołysz jeji:
Oj łjułju, łjułju, pidnjawszy koszułju.
– Oj djacze, djacze biłoho łycja,
Już z mene teper je mołodycja.
Oj pryjszła maty donju pytaty:
– Czy dobre buło iz djakom spaty?
– Oj spała, spała, łedwe ustała,
Ałe że-m sja, mamo, strachu nabrała!
– Oj, donju, donju, strachu ne znajesz,
Szczo tak sja bardzo djaka ljakajesz.