Oj chtiw że ja żenytysja, ne maju za czoho,
Ne staje mni desjat' hroszej do piwzołotoho.

Ja p’jat' hroszej rozminjaju, desjat' pozyczaju,
Na Wkrajini diwczynońka – do neji mandżaju.

Prychodju ja do diwczyny, prosjat' mene sisty,
Dajut' meni baraboli połupłeni jisty.

A ja tuju barabołju stycha pojidaju,
Na połyci warenyky – ja za nych dumaju.

Po weczeri, po weczeri poljahały spaty,
Ja za tiji warenyky ta j dali tikaty!

Ne popaw że ja u dweri ta w stowp hołowoju,
Hospodynja te wse czuła ta zwerch – kocjuboju!

Jiden każe: "Pane-brate", druhyj każe: "Kume",
Nu, a tretij meży płeczi makohonom sune.

Ja zmeży nych wymotawsja, w konopli schowawsja,
Jak potjahne mużyk cipom, aże-m zasmijawsja.

I zdajet'sja ne bołyt', a ne możu wstaty,
Koby Boh mene pidnjaw, pidu spoczywaty.

Oj chotiw że ja żenytysja, chotiw żinku maty,–
Sino meni ne wrodyło – niczym zymuwaty.

Wiwsjanyci, połowyci ta j ne chocze jisty,
A jaszna iz ostjakamy – bude w jazyk lizty.