Oy chtiv ze ya zenytysya, ne mayu za choho,
Ne staye mni desyat' hroshey do pivzolotoho.

Ya p’yat' hroshey rozminyayu, desyat' pozychayu,
Na Vkrayini divchynonka – do neyi mandzayu.

Prychodyu ya do divchyny, prosyat' mene sisty,
Dayut' meni baraboli polupleni yisty.

A ya tuyu barabolyu stycha poyidayu,
Na polyci varenyky – ya za nych dumayu.

Po vecheri, po vecheri polyahaly spaty,
Ya za tiyi varenyky ta y dali tikaty!

Ne popav ze ya u dveri ta v stovp holovoyu,
Hospodynya te vse chula ta zverch – kocyuboyu!

Yiden kaze: "Pane-brate", druhyi kaze: "Kume",
Nu, a tretiy mezy plechi makohonom sune.

Ya zmezy nych vymotavsya, v konopli schovavsya,
Yak potyahne muzyk cipom, aze-m zasmiyavsya.

I zdayet'sya ne bolyt', a ne mozu vstaty,
Koby Boh mene pidnyav, pidu spochyvaty.

Oy chotiv ze ya zenytysya, chotiv zinku maty,–
Sino meni ne vrodylo – nichym zymuvaty.

Vivsyanyci, polovyci ta y ne choche yisty,
A yashna iz ostyakamy – bude v yazyk lizty.