Deń za dnem ti sami pytannja
Dlja czoho żyty? Dlja czoho strażdannja?
Komu potribni drużba i łjubow?
Nacze cwjachy u mozok znow i znow
Bezhłuzda borot'ba za swoji prawa
Wid pustych obicjanok bołyt' hołowa
Nas hodujut' łajnom i my żremo, jak swyni
Jak bezdumni bezmozhi tupi twaryny
Zminyty szczos' nemaje możływosti
Skazaty: "FUCK OFF!" brakuje smiływosti
Ważko znajty prawylnyj szljach
Koły toboju kerujut' bil i strach
Koły mozok rujnuje paranoja
A sterw’jatnyky krużat' nad hołowoju
Tak, prawylnyj szljach obraty nełehko
Koły wsi dorohy wedut' u pekło.

Pryspiw:
Koho zachyszczaty?
Za szczo borotys'?
Żyttja – łajno!
A my usi pomremo!

Swit tone u własnij brechni
My łamajemo wse, szczo buduwały
My szukajemo switło w kinci tunełju,
Kudy nas dałeko j hłyboko posłały
My – fiszky w rukach prodażnych szczuriw
Jaki hrajut' u swoji prodażni ihry
My na samomu dni, po wucha w łajni
Bez krapli nadiji, bez krapli wiry
Nawkoło nemaje łjudej, nawkoło zombi
Wony żywut' dlja sebe, żywut' u sobi
Bez poczuttiw i bez dumok
My jdemo w bezodnju za krokom krok
W honytwi za tym, czoho ne distaty
My wtratyły wse, use, szczo mały
Ne znajuczy prawył my łjubymo hraty
Ałe żyttja – ce hra, jaku my prohrały.

Pryspiw

Bil, strach
U twojich oczach
Wże wse odno
My pomremo.

Pryspiw