Den za dnem ti sami pytannya
Dlya choho zyty? Dlya choho strazdannya?
Komu potribni druzba i lyubov?
Nache cvyachy u mozok znov i znov
Bezhluzda borot'ba za svoyi prava
Vid pustych obicyanok bolyt' holova
Nas hoduyut' laynom i my zremo, yak svyni
Yak bezdumni bezmozhi tupi tvaryny
Zminyty shchos' nemaye mozlyvosti
Skazaty: "FUCK OFF!" brakuye smilyvosti
Vazko znayty pravylnyi shlyach
Koly toboyu keruyut' bil i strach
Koly mozok ruynuye paranoya
A sterv’yatnyky kruzat' nad holovoyu
Tak, pravylnyi shlyach obraty nelehko
Koly vsi dorohy vedut' u peklo.

Pryspiv:
Koho zachyshchaty?
Za shcho borotys'?
Zyttya – layno!
A my usi pomremo!

Svit tone u vlasniy brechni
My lamayemo vse, shcho buduvaly
My shukayemo svitlo v kinci tunelyu,
Kudy nas daleko y hlyboko poslaly
My – fishky v rukach prodaznych shchuriv
Yaki hrayut' u svoyi prodazni ihry
My na samomu dni, po vucha v layni
Bez krapli nadiyi, bez krapli viry
Navkolo nemaye lyudey, navkolo zombi
Vony zyvut' dlya sebe, zyvut' u sobi
Bez pochuttiv i bez dumok
My ydemo v bezodnyu za krokom krok
V honytvi za tym, choho ne distaty
My vtratyly vse, use, shcho maly
Ne znayuchy pravyl my lyubymo hraty
Ale zyttya – ce hra, yaku my prohraly.

Pryspiv

Bil, strach
U tvoyich ochach
Vze vse odno
My pomremo.

Pryspiv