Ty pohljań, jaka nasza zemlja:
Dywowyżno, harneńka, bahata.
Zwidky wzjałas'? – zapytuju ja
I chto toczno ce może skazaty.
Nawesni wona kwitne radije,
Łitom tiszyt'sja kożnyj, chto dbaje,
Osiń wsich nakormyty umije,
A zyma, szczo robyw zapytaje.

Pryspiw:
I prochodjat' lita za litamy,
Wse rytmiczno i wse bez zupynu
Mabut', wse ż taky je chtos', nad namy,
Szczo tak dbaje pro nas kożnu dnynu.

Chto tobi i meni daw żyttja?
Czy usi my żywem, jak hodyt'sja?
Czy nam wybaczyt' maty zemlja,
Jaka wse nam daje, ne skupyt'sja?
My ne wmijem w łjubowi prożyty,
Wse żywe, na żywe zazichaje.
I chtos' musyt' za ce nas łjubyty,
I chtos' z sumom za wsim spohljadaje.

Pryspiw