Zapam’jatajmo na wiky: didy, bat'ky, syny i wnuky.
My dity soncja, neba i zemli, my wnuky Kyjewa – Rusy.
I bożu misiju nesty, swjata, duchowna zaporuka Ukrajiny – Rusy.

Prysjahaju tobi na kolinach, ridna maty Ukrajino moja.
I zwertajus' do tebe jedyna ja na schyłach staroho Dnipra.
Wże stolittjamy dzwony howorjat',
Szczo hrad Kyjiw – ce misto swjate
I wid nyni nichto i nikoły ne spłjundruje tebe i ne wb’je.

Pryspiw:
Ukrajino! Łetu tobi sokołynoho,
Mowy tobi sołow’jinoji
Neba błakytnoho czystoho
Mudrosti daj na wiky,
Ukrajino!

Ty na switi odna, Ukrajino, tak nikoły nichto ne strażdaw
Z tebe wyrwały serce narodu, ostriw Chortycja wszczent zrujnuwaw
Powernuty do ridnoho domu zaporożciw kłejnody swjati
Ce obow’jazok twoho narodu i duch naciji sławnych czasiw

Pryspiw

Strasznyj sud nad toboju wczynyły hrabuwały sobory swjati,
Wyszhorods'ku swjatu bożu matir z chramu Rusiw bezcinnu wzjały
Ja stoju na porozi stolittja, a istoriju nam ne wernut'
Ukrajinoju stała na wiky, a im’ja twoje Kyjiws'ka Rus'.

Pryspiw 2:
Rozpowidaju synu istoriju Ukrajiny,
Łjuby jiji jak matir na wiczniji wiky...