Zapam’yataymo na viky: didy, bat'ky, syny i vnuky.
My dity soncya, neba i zemli, my vnuky Kyyeva – Rusy.
I bozu misiyu nesty, svyata, duchovna zaporuka Ukrayiny – Rusy.

Prysyahayu tobi na kolinach, ridna maty Ukrayino moya.
I zvertayus' do tebe yedyna ya na schylach staroho Dnipra.
Vze stolittyamy dzvony hovoryat',
Shcho hrad Kyyiv – ce misto svyate
I vid nyni nichto i nikoly ne splyundruye tebe i ne vb’ye.

Pryspiv:
Ukrayino! Letu tobi sokolynoho,
Movy tobi solov’yinoyi
Neba blakytnoho chystoho
Mudrosti day na viky,
Ukrayino!

Ty na sviti odna, Ukrayino, tak nikoly nichto ne strazdav
Z tebe vyrvaly serce narodu, ostriv Chortycya vshchent zruynuvav
Povernuty do ridnoho domu zaporozciv kleynody svyati
Ce obov’yazok tvoho narodu i duch naciyi slavnych chasiv

Pryspiv

Strashnyi sud nad toboyu vchynyly hrabuvaly sobory svyati,
Vyshhorods'ku svyatu bozu matir z chramu Rusiv bezcinnu vzyaly
Ya stoyu na porozi stolittya, a istoriyu nam ne vernut'
Ukrayinoyu stala na viky, a im’ya tvoye Kyyivs'ka Rus'.

Pryspiv 2:
Rozpovidayu synu istoriyu Ukrayiny,
Lyuby yiyi yak matir na vichniyi viky...