Mari, Mari!
Ja baczu wikna twoji
Mari, Mari!
Jak ty żywesz?
Tam-tam, de switli hory i wesna
Ja buw u misti, de use ne tak
I tam-tam, ci switłofory zupynjały mene
I tilky noczi wymykały jich i ja...

Jakyj ranok zemli!
Ty pohljań, chto tam, – u twojemu wikni.
Ce ż ja, ja powertajusja do tebe, Mari!

Mari, Mari!
Ja hriju ruky twoji
Znajesz, Mari,
Ja mriju też.
Czomu ty każesz, szczo ja dlja tebe wże czużyj?
Ja tak dawno ne czuw twij hołos
I czomu u deń twoji switłofory zupynjajut' mene?
Ałe ż i noczi wymykajut' jich i ja...