"Łuhom idu, konja wedu,
Rozwywajsja, łuże!
Swataj mene, kozaczeńku,
Łjubłju tebe duże!

Oj chocz swataj, chocz ne swataj,
Chocz tak prysyłajsja,
Szczob ta sława ne propała,
Szczo ty załycjawsja!"

"Oj koły b ty, diwczynońko,
Troszky bahateńka,
Wzjaw by tebe za ruczeńku,
Powiw do bateńka!"

"Oj koły b ja, kozaczeńku,
Buła bahateńka,
Napłjuwała b ja na tebe
J na twoho bateńka!

Oj koły b ja, kozaczeńku,
Ta j zabahatiła,
To ja b tebe, łedaczoho,
J za charcz ne schotiła!"

"Bodaj że ty, diwczynońko,
Todi zamiż piszła,
Jak kraj bytoji dorohy
Ruta-m’jata zijszła!"*

"Bodaj że ty, kozaczeńku,
Todi ożenywsja,
Jak u młyni na kameni
Kukil urodywsja!"

Ne żurysja, diwczynońko,
Ruta zełeneńka:
Cej pokynuw, druhyj bude,–
Szcze ż ty mołodeńka!

Cej pokynuw, druhyj bude,
Druhyj bude kraszczyj,
A cej bude u bołoti
Nad czortamy starszyj!

Kraj bytoji doriżeńky
Ruta-m’jata zijszła...
Mołodaja diwczynońka
Ta wże j zamiż wyjszła.

A u młyni na kameni
Kukil ne zichodyt'...
Staryj kozak, jak sobaka,
Po wułycjach chodyt'.

Oj u młyni na kameni
Kukil ne wrodywsja...
Staryj kozak, jak sobaka,
J dosi ne żenywsja!