Łitom to buło torik, jszow ja z postoronkom,
Wperezawsja harbuzom, pidpyrawsja wowkom.
Stawok maw ja na peczi, czerpaw wodu sakom,
Hrabelkamy łowyw ryb, striljaw ptachiw makom.
Hoj-ja, hoj-ja, striljaw ptachiw makom. (2)

Zahoriwsja raz stawok, ryba pohoriła,
I wełyka, i mała u lis połetiła.
Połetiw za neju j ja, rubaw cipom duby,
Wdaryw żabu po chwosti, – wybyła my zuby.
Hoj-ja, hoj-ja, wybyła my zuby.

Czort z zubamy, ałe hrich żabenja pobyty,
Idu w cerkwu wsich swjatych widpustu prosyty.
Ot do cerkwy ja pryjszow, staw pid choruhwoczku,
Swjatyj Petro hra na bas – Pawło na dudoczku.
Hoj-ja, hoj-ja, Pawło na dudoczku.

Zaprymityły swjati, szczo stoju w kutoczku,
Stały tjahty tancjuwaty, porwały soroczku.
Bukom mene swjatyj Jwan: – Czom stojisz, hultjaju,
Jak ne choczesz tancjuwaty, marsz sobi do raju.
Hoj-ja, hoj-ja, marsz sobi do raju.

W raju kaszi nawaryły, czasnykom zaterły,
Tak sja swjati perejiły, aż nohy zaderły.
Za chmaroju pobłyzu muzykanty hrajut',
Anheły stari j mali "Arkan" wytynajut'.
Hoj-ja, hoj-ja, "Arkan" wytynajut'.

Ta nedowho słuchaw ja, jak hrajut' muzyky,
Ta j po nebi w chodakach wdaryw kołomyjky.
Tut jak hrymne Ilija: – Szczo ty, bojku, robysz?
Ty swojimy chodakamy nebo nam uhrobysz!
Hoj-ja, hoj-ja, nebo nam uhrobysz!

Zahałdiły wsi swjati: – Wyhnat' bojka treba,
Szczo my budem za swjati, jak ne stane neba.
I poper mene Iłlja za nebesni bramy,
Opynywsja ja oto, łjudy, pered wamy.
Hoj-ja, hoj-ja, łjudy pered wamy.