Czaban wiwci zhanjaje,

Pryspiw:
Moj czabane, moj.

Do diwczyny hukaje, (2)
A ty mene ne łjuby,
Wiku swoho ne huby. (2)
Jak diwczyna to wczuła,
Do worożky majnuła. (2)
– Oj babunju, szczo chocz dij,
Nechaj bude czaban mij. (2)
Nakopała korenju,
Postawyła do wohnju. (2)
Oj szcze koriń ne skypiw,
A wże czaban pryłetiw. (2)
– A szczo tebe prynesło,
Czy sidelce, czy wesło? (2)
– Prynis mene sywyj kiń
Ta do tebe na poklin. (2)
Szczo sja stało, ne znaju,
Jak żyttja, tja kochaju. (2)