Odna:
Oj, joj, joj, joj!
Szczo ja, bidna, uczynyła,–
Kostrubońka rozhniwyła!
Prybud', prybud', mij Kostrube,
Bilsze toho wże ne bude.

Diałoh:
Odna. Dobryj deń!
Wsi. Dobroho zdorow’ja!
Odna. Czy ne baczyły moho Kostrubońka?
Wsi. Baczyły.
Odna. De?
Wsi. Piszow do mista.
Odna. Czoho?
Wsi. Czerewyczky kupuwaty.
Odna. Komu? Meni?
Wsi. Ni! Sestri mojij!

Hajiwka powtorjujet'sja spoczatku, ałe zamist' czerewyczok nazywajut' chustoczku, spidnyczku, korali i t. d. Za ostannim razom diałoh zwuczyt' tak:

Wsi. Baczyły na cwyntari.
Odna. Czoho?
Wsi. Pomer.

Diwczyna, szczo pytała pro Kostruba, bere łozynu, jaka symwolizuje Kostrubońka, kłade jiji na zemłju i spiwaje, prytanc'owujuczy. Wsi też pidspiwujut' i pidtanc'owujut'.

Ruczeńkamy prysypała,
Niżeńkamy prytoptała.
Niżeńkamy tup, tup, tup, tup,
Łeży, Kostrube, tut, tut, tut, tut!
Łeży, łeży, a by-s ne wstaw,
Bo do mene druhyj prystaw.
Czerez twoju, Kostrub, jamu,
Na druhoho teper hljanu.