Spy, mij małeseńkyj,
Spy, mij synok...

Ja rozkażu tobi bezlicz kazok.
Naszczo ż ty wiczeńky znowu rozkryw?
Spy, moja ptaszko, – to witer zawyw.

Stohne i wije uże win dawno,
B’jet'sja i stuka u nasze wikno.
Het', rozbyszako, w dałeki stepy.

Spy, moja łastiwko, sołodko spy,
Os' uże j witer zowsim zanimiw,
Mabut', zasnut' pid namet połetiw.

Chołodno zaraz w lisach i łuhach,
Wse potonuło w hłybokych snihach.
Bihajut' zajczyky, merznut', tremtjat',
Zatyszok choczut' sobi widszukat'.

Os' wony whljadiły, o, kuszczyk stojit',
Hodi! Dawno wże łysyczka tam spyt'.
Kynułys' znowu kudys' na hrjadky,
Oj, tam noczujut' s'ohodni wowky.

Kraszcze wy w połe biżit', za lisok,
Znajdete tam wy sołomky stiżok.
Hłybsze zabyjtes', zaryjtes' w snopky,
Szczob ne znajszły was hołodni wowky.

Spy ż, mij małeseńkyj, hodi huljat',
Zajczyky bili dawno uże spljat'...