My żywem u dywnyj czas
Nadzwyczajno strasznyj bez prykras
Kożen z nas chocza by raz
Opuskaje na wodu barkas

Pryspiw:
Ty nam prydumała ostriw
Prekrasnych łjudej i szczasływych twaryn
Nam tak z toboju ne prosto
Potrapyt' w edem, adże my ne odni

Ja by wsich z soboju wzjaw
I trymaw by u kożnij ruci
Ałe jich, mabut', na żal,
Je u mene ws'oho łysze dwi

Pryspiw

Ja b ne zmih was tut łyszyt'
A samomu złetit' w nebesa
I tomu w cju samu myt'
Ja iz wamy łyszajusja sam

Pryspiw