Koły zapała tysza na zemli,
Jewropa tiszyłas', otrymawszy swobodu,
Ta dowho szcze weła ważki boji
Małeńka armija wełykoho narodu.

Jich ne witały surmy j barabany,
Wtyrała maty oczi rukawom,
Iszły bezwusi chłopci w partyzany,
Aby ne żyty na swojij zemli rabom.

I kożen znaw, szczo ordeniw ne bude,
Szczo obelisky szcze ne skoro jim postawljat',
Szczo obilljut' pomyjamy i brudom
Za trydcjat' sribnjakiw jich ridni brattja.

I kożen czuw, jak stukotjat' wahony
Czerez mosty nebaczenych riczok,
Sybirs'kymy snihamy eszełony
Drużyn, bat'kiw i nawit' ditoczok.

I kożen baczyw jak horiła ridna chata,
Chocza po radio skinczyłasja wijna,
I sywoho z medaljamy sołdata,
Sp’janiłoho wid krowi i wyna.

Ne treba sliz, obdurenyj narode,
Projszły roky, teper pobaczyw ty,
Szczo ne buwaje sprawżńoju swoboda,
Jakszczo jiji na tankach prywesty.

U bahat'och teper na serci kamiń,
Bahato sliw wysokych i pustych,
Nema chrestiw nad jichnimy kistkamy,
I nikudy nam kwity prynesty.

Nema chrestiw nad jichnimy kistkamy,
I nikudy nam kwity prynesty...