Koly zapala tysha na zemli,
Yevropa tishylas', otrymavshy svobodu,
Ta dovho shche vela vazki boyi
Malenka armiya velykoho narodu.

Yich ne vitaly surmy y barabany,
Vtyrala maty ochi rukavom,
Ishly bezvusi chlopci v partyzany,
Aby ne zyty na svoyiy zemli rabom.

I kozen znav, shcho ordeniv ne bude,
Shcho obelisky shche ne skoro yim postavlyat',
Shcho obillyut' pomyyamy i brudom
Za trydcyat' sribnyakiv yich ridni brattya.

I kozen chuv, yak stukotyat' vahony
Cherez mosty nebachenych richok,
Sybirs'kymy snihamy eshelony
Druzyn, bat'kiv i navit' ditochok.

I kozen bachyv yak horila ridna chata,
Chocha po radio skinchylasya viyna,
I syvoho z medalyamy soldata,
Sp’yaniloho vid krovi i vyna.

Ne treba sliz, obdurenyi narode,
Proyshly roky, teper pobachyv ty,
Shcho ne buvaye spravznoyu svoboda,
Yakshcho yiyi na tankach pryvesty.

U bahat'och teper na serci kamin,
Bahato sliv vysokych i pustych,
Nema chrestiv nad yichnimy kistkamy,
I nikudy nam kvity prynesty.

Nema chrestiv nad yichnimy kistkamy,
I nikudy nam kvity prynesty...