To ne raj, de płacze witer
A nawkoło łysz wohoń
I ja łowłju slozy neba do dołoń
A zhory wże hasne switło
I tak błyz'ko krow do skroń
A ja choczu ne prołyty
slozy neba iz dołoń

I nema czoho radity,
bo szcze treba dali jty
Bilja mene tilky hołos samoty
A nawkoło płacze witer
I styraje wsi slidy
I ja znaju: swoho raju
Można tak i ne znajty

Pryspiw:
Ałe tam des' sonce swityt'
I ja jszow, chocza j ne znaw
Szczo znajdu u tomu switi
De bahato chto propaw
Ja zabuw use, w szczo wiryw
I ja kożnu nicz ne spaw
Ja szukaw...

Ja szukaw, ałe ne mih znajty
I ja jszow tudy,
De nichto ne zmih projty
Ja robyw szcze krok,
Chocz bilsze wże ne mih
A koły rydaw, łjudy czuły smich

Pryspiw

Ja ne mih tak dali żyty
Chocz nikomu ne kazaw
Nadi mnoju ciłe nebo u slozach
I ja jdu na dywne switło
Wono hrije mene w snach
Ta czomus' moja doroha
Ne zakinczyt'sja nijak