Wykonawca: Symfonija witru
W nebi baczu, jak na zło,
Łychyj znak komety.
Znow mabut' prolljet'sja krow
Na os' cij zemli!
Znowu wże dzwenjat' szabli,
I horjat' bekety!
Razom z dykym krykom ord
U wranisznij imli!
Pryspiw:
Popry ordy łjuti, szczo na c'omu tli,
Z stepowoji pustky znow wstajut' swoji
Kozaky j het'many, szczo kryczat': "U bij!"
Kraj os' cej bude łysz nasz, abo niczyj!
dykyj kłycz i dyke połe
Złyłys' wojedyno!
Pewne wirjat', szczo j nadali
Zhin ce łehka ricz!
Ałe step zibraw swoju
Łycars'ku drużynu,
Ta staje jim na szljachu
kozaky i sicz!
Pryspiw
Łjutyj zaw’jazawsja bij
Aż po cju hodynu
Stal ob stal szałenym zwukom
Roztynaje nicz
Toj chto dzwin os' cej poczuje
De wy pobratymy?!
Treba mczaty nam na pomicz,
Tam de drewnij kłycz...
Pryspiw
Popry odnu wołju
Baraban hucznyj.
Każe szczo szcze dosi
Ne stychaje bij!
I w tym dykim poli
Czujet'sja riznja!
Ce kryczyt' za namy
Spałena zemlja!