Łjubo, chłopci, łjubo worohiw nam byt',
Bat'ka-otamana ridnoho łjubyt'!
Kone woroneńkyj, ty joho nesy
I wid ran smertelnych łjuboho spasy.
Bat'ko nasz, Machno nechaj pohuljaje,
Wsjudy joho łjud rado zustriczaje.
A my dopomożem, wohnju dodamo,
Biłych i czerwonych kuljam widdamo,
Szczob zemlja ridneńka wilnoju buła,
Zorja w Huljaj-poli nareszti zijszła.
Bat'ku-otamane! My twoji syny,
Wid wohnju ta dymu sywi jaseny.
Sterły pidkowy koni woroneńki,
Błysku łyszyłys' jich oczi ridneńki.
Ta kincja i kraju woroham nema.
Nakyń kożuch, bat'ku,
znow pryjszła zyma.
Razom my z toboju budemo huljat',
Ukrajinu-matir ridnu wyzwoljat'.
Łjubo chłopci, łjubo worohiw nam byt'
I bat'ka Nestora ridnoho łjubyt'!