Krużljaje łyst wohnjanno-żowtyj,
Nałytyj sonjacznym wynom.
Zemli daruje pohljad niżnyj,
Łjubowi powen i tepłom.

Pryspiw:
Połum’ja oseni, łystjane połum’ja
W serce moje wlitaje.
Połum’ja oseni, łjubowi połum’ja
Szczastja meni bażaje.

U mrijach łeczu ja do chaty,
W dytynstwo, u ridne seło;
Pisni de nawczywsja spiwaty,
De persze kochannja pryjszło.

Pryspiw

Ja wdjacznyj tobi, zemłe ridna,
Za wesnu dzwinku i p’janku,
Za lito smahljawe i niżne,
Za osiń, krasu czariwnu!

Pryspiw