Chto, chocz deń prożyw w seli,
Mih pomityty drabynu,
Szczo kozakowi pomohła
Zakochatysja y diwczynu.
Mih poczuty sołow’ja,
Serenady dlja kałyny.
Jizdyw u seło i ja –
Też zdijmawsja na szczabłyny.

Pryspiw:
Na drabyni, na werszyni
Switła bilsze i tepła.
Na drabyni, iz liszczyny,
Zirku whłediw kraj seła!

Chto w seli ne żyw i dnja,
Ne sydiw, żal, na drabyni
I ne słuchaw sołow’ja,
Nemow piweń na kłjuczyni.
Zori win ne rachuwaw
W matiołowim rozkwiti.
Zapach strich ne widczuwaw! –
Jak bez ńoho żyty w switi?

Pryspiw