Ne shukayu, ne boyusya, prosto vse uze nabrydlo,
Anonimnyi vytik bolyu, prystup smerti – yak nayivno...
Vse puste i nemozlyve... troshky vazko, yak ne dyvno...
Vira v Boha nepotribna... usi vrazennya pasyvni...

Vse zyttya na paperi vidnaydu i zabudu,
Shchos' na myt' zahoryt'sya... shchos' bulo i vze ne bude.
Dyvni mezi dumok, chocha mez i nemaye...
Dyvnyi potyah... miy rok... vpershe znovu ne znayu...

Lyshys' zi mnoyu...
Zyvy zi mnoyu...
Radiy zi mnoyu...
Ya zavzdy z toboyu!

Ya zabyrayu cey svit z soboyu...
Ya zabyrayu cey svit z soboyu...

Znovu znak, znovu znak,
Znov stina, znovu krok,
Znovu krok, znov nazad,
Znov stina, znovu znak...

Lyshys'... zyvy... dyvys'... radiy...

Tak, ce bezhluzdo, ya vse znayu...
Toz krashche zachovay sviy falsh na potim...
U tobi teper pusto, vse z mynaye...
Ta ya ne spodivalas', shcho tak prosto...

Ty pidesh, koly potribno buty poryad,
Ty pryidesh, koly znenavydzu slozamy...
Vsi zyvut', vsi lyublyat', vsi hovoryat'...
A meni lyshylos' prosto yty slidamy.