Ya tebe provodzav dovhym pohlyadom v nebo
I litak vidlitav v synooku dal.
Yak chotilos' v tu myt' poletity do tebe
I prohnaty nazavzdy samotu i pechal.

U ochach dykyi kryk, a u serci provyna,
Bo ne zmih zberehty ce kochannya krychke,
Ya vtrachayu tebe y povernuty ne v sylach
I rozkayanu dushu vohon bolyu peche.

Pryspiv:
Ty ne poverneshsya, ya znayu –
Vze tak vlashtovanyi cey svit,
Ta tilky znay, shcho ya kochayu,
V dushi chekayu na tviy prylit.

Obraz tviy, nache tin, zavzdy chodyt' za mnoyu
I daremno bizu – vse odno ne vtechu.
Dohoraye vze den, svit vkryvayet'sya t'moyu
I do tebe za more u dumkach ya lechu.

A u serci svoyim ya nadiyu chovayu,
Shcho zustrinu tebe vypadkovo kolys'
I ochyma skazu, shcho beztyamno kochayu
I ne chochu bez tebe zalyshatys' y na myt'.

Pryspiv