Ja tebe prowodżaw dowhym pohljadom w nebo
I litak widlitaw w syńooku dal.
Jak chotiłos' w tu myt' połetity do tebe
I prohnaty nazawżdy samotu i peczal.

U oczach dykyj kryk, a u serci prowyna,
Bo ne zmih zberehty ce kochannja krychke,
Ja wtraczaju tebe j powernuty ne w syłach
I rozkajanu duszu wohoń bołju pecze.

Pryspiw:
Ty ne powerneszsja, ja znaju –
Wże tak własztowanyj cej swit,
Ta tilky znaj, szczo ja kochaju,
W duszi czekaju na twij prylit.

Obraz twij, nacze tiń, zawżdy chodyt' za mnoju
I daremno biżu – wse odno ne wteczu.
Dohoraje wże deń, swit wkrywajet'sja t'moju
I do tebe za more u dumkach ja łeczu.

A u serci swojim ja nadiju chowaju,
Szczo zustrinu tebe wypadkowo kołys'
I oczyma skażu, szczo beztjamno kochaju
I ne choczu bez tebe załyszatys' j na myt'.

Pryspiw