Mov olen toy, zazenenyi v bolotach,
Zac'kovanyi sobakamy v lisach,
Borolas' tam vatahoyu pichota,
Kinnota yshla za nymy poslidach.

Pade vtomlene viys'ko po dorozi,
Nesyla krisa vtrymaty v rukach,
A bosi nohy merznut' vid nezmohy,
Kryvavlyat'sya v nepranych onuchach.

I biy kypyt', ostanniy, moze, z boyiv,
A polk za polkom yde vorozych syl,
I kryknuv chtos': – U nas nema naboyiv!
Vpoludnye stychlo – vpav ostanniy stril.

Zahnaly nas, zabraly vid nas zbroyu
Virnych syniv svyatoyi borot'by.
I vpav nakaz, shchob svoyeyu rukoyu
Kopaly my sami sobi hroby.

A yak mohyla vze bula hotova,
Skazaly my, a vidpovid' dav had:
"Os' vilna i soborna Ukrayina!" –
"Dlya vas nema ni lasky, ni poshchad!

A chto b zlozyv Moskvi prysyahu,
Shcho bude virno yiy sluzyt',
I vidrechet'sya vid svoyoho styahu,
To bude toy shchaslyvyi i zyvyi".

V cholodnu dnynu sered snihu y mryaky
Nad svizym hrobom, shcho na nych chekav,
Stoyalo trysta shistdesyat yunakiv,
Nichto ne zradyv, lasky ne prochav.

I vpav nakaz, klekochut' skorostrily,
Stelylosya yunactvo, mov trava,
I trup za trupom padav do mohyly,
A skorostril klekoche, ne vhava.

Z cholodnoyi, ne vkrytoyi shche yamy,
Neslysya kryky ranenych i zov,
I chtos' hrozyvs' kryvavoyu rukoyu:
"My nyni hynem, zavtra z – krov za krov".

Chtos' v sutinyach zakopuvav mohylu.
Vin bachyv, yak strilec' vmyrav
I hovoryv do druhoho bezsylo:
"Chay smert'... Ty z Irodu ne zdavs'".

Plyvut' roky vid roku az do roku,
Spivaye pisnyu nam slipyi kobzar.
Spivaye pisnyu svoyemu narodu
Skrovavleno nepomshchenyi Bazar.