Tam duze, duze teplo,
Zymy nemaye zovsim,
Tam fantastychni zori,
Koly na nebi vze Luna!

Steli nemaye, nebo tam trymayut'
Ryasni kolony zelenoho hayu,
Povitrya te vdychayu –
Pro svit durnyi ya zabuvayu!

Tam spokiyno, nema lyudey
V debilnych maskach,
Svityt' Sonce –
Vono nemov v moyich rukach,
Ya vtrachayu, sebe u nomu ya rozchynyayu,
Ce ne skladno,
Holovne – zabuty strach!

Tam ye lazurne more,
Tam v bilych shapkach hory,
Tam hlybochezne nebo
I ne buvaye tam hrozy!

Dychaty lehko, dumaty lehko,
Vid vsich ta vs'oho tam tak daleko,
Nemaye brudu lyuds'koho ta zrady,
Tam mozno chas ne rachuvaty!

Yak v dytynstvi, koly nishcho ne zavazaye,
Svityt' Sonce –
Vono nemov v moyich rukach,
Ya vtrachayu, sebe u nomu ya rozchynyayu,
Ce ne skladno,
Holovne – zabuty strach!

Mene hriyut' chvyli,
Mene hriyut' mriyi
Vsich zradzenych idey,
Ya znaty ne chochu
Pro te, shcho des' isnuye
Zlyi svit durnych lyudey...

Ya chuyu zvuk,
Nemov chtos' choche
Vidchynyty moyi dveri,
Ya vas blahayu, ne robit',
Ne robit' c'oho, bud' laska,
Ya ne chochu prokydatys'...
Ne zmushuyte mene –
Ce moyi mriyi, miy son,
Moya vlasna kazka!

Zamknute kolo!
Moya problema –
Use, shcho navkolo! (ves' kuplet – 4)

Tak ya zalyshayus',
Ne ditysya nikudy
Vid sirosti buttya...
Ale ya trymayu
V ruci pisok nadiyi –
Yaka i ye zyttya!
Ce i ye zyttya!