Podyvys' u svoyu dushu
I pohlyan u moyi ochi!
Ty ne bachysh moyu dushu!
Ty ne znayesh mene!
Chto tobi dav pravo
Svoho rota – zopu rozkryvaty?!
Chto tobi dav pravo sudyty mene?!

Chto ya takyi i yak mene nazvaty, –
Skazy meni vich-na-vich,
Yakshcho mayesh shcho skazaty!
Skorish za vse
Ty prosto pidesh na chuy!
Pro shcho z toboyu vzahali
Mozna rozmovlyaty?!

Pryspiv:
Ty ne mih – by pity tudy,
De tebe ne zmoze
Nichto i nikoly znayty?!
Ty ne mih – by pity tudy,
De tebe ne zmoze
Nichto i nikoly znayty?!

Svoye bahno zalyshay pry sobi!
Zavzdy dyvys' pid nohy,
Vidchuvay pid nymy zemlyu!
Ne zayobuy druhych ta povazay sebe!
I ne treba tak, blyad', dyvytys' na mene!

Navishcho slova? – Krashche movchaty!
Lyudy lizut' v tvoyu dushu,
Lysh za tim shchob tam nasraty!

A krashche z rozhonu
Uyebys' bashkoyu v stovb! –
Moze todi trochy
Rozm’yakne tviy tverdyi lob!

Pryspiv

Zalysh mene samoho,
Shcho b ty chekav vid mene pochuty?..
Idy svoyeyu dorohoyu,
Ne namahaysya nikym okrim soboyu buty! (ves' kuplet – 2)

Pishov ty na chuy!
Ne liz' u moyu dushu! (2 ryadky – 4)