Tam duże, duże tepło,
Zymy nemaje zowsim,
Tam fantastyczni zori,
Koły na nebi wże Łuna!

Steli nemaje, nebo tam trymajut'
Rjasni kołony zełenoho haju,
Powitrja te wdychaju –
Pro swit durnyj ja zabuwaju!

Tam spokijno, nema łjudej
W debilnych maskach,
Swityt' Sonce –
Wono nemow w mojich rukach,
Ja wtraczaju, sebe u ńomu ja rozczynjaju,
Ce ne składno,
Hołowne – zabuty strach!

Tam je łazurne more,
Tam w biłych szapkach hory,
Tam hłyboczezne nebo
I ne buwaje tam hrozy!

Dychaty łehko, dumaty łehko,
Wid wsich ta ws'oho tam tak dałeko,
Nemaje brudu łjuds'koho ta zrady,
Tam możno czas ne rachuwaty!

Jak w dytynstwi, koły niszczo ne zaważaje,
Swityt' Sonce –
Wono nemow w mojich rukach,
Ja wtraczaju, sebe u ńomu ja rozczynjaju,
Ce ne składno,
Hołowne – zabuty strach!

Mene hrijut' chwyli,
Mene hrijut' mriji
Wsich zradżenych idej,
Ja znaty ne choczu
Pro te, szczo des' isnuje
Złyj swit durnych łjudej...

Ja czuju zwuk,
Nemow chtos' chocze
Widczynyty moji dweri,
Ja was błahaju, ne robit',
Ne robit' c'oho, bud' łaska,
Ja ne choczu prokydatys'...
Ne zmuszujte mene –
Ce moji mriji, mij son,
Moja własna kazka!

Zamknute koło!
Moja probłema –
Use, szczo nawkoło! (wes' kupłet – 4)

Tak ja załyszajus',
Ne ditysja nikudy
Wid sirosti buttja...
Ałe ja trymaju
W ruci pisok nadiji –
Jaka i je żyttja!
Ce i je żyttja!