Tam, de neba blakyt', de strumok zebonyt',
I cvirkun ni na myt' ne zmovkaye,
De lysh tysha odna, de nikoho nema,
Chyyas' mriya na kohos' chekaye.
Tam u travach hustych chyis' zahublenyi smich
Zurno ranok v tumani kupaye.
Viter tycho miz kis zolotystych beriz
Sam sobi pro kochannya spivaye.
Lynut' nizni slova, de kvituye trava,
De kohos' chyyas' mriya shukaye.
De kvitok shche nema, de luna shche nima,
Choch tak choche huknuty "Kochayu!"
Ne hukne, ne hukne – lito shvydko myne,
Y posyviye vona samotoyu.
De stezok po snihach, chyyes' shchastya v slozach
Bude tycho blukaty horoyu.