Ya v’yazen v temnyci iz sala ta m’yaziv.
Miy duch pozyraye kriz' rebra na nebo.
Shcho roblyu – ne chochu, shcho chochu – ne roblyu,
Ta vze pochekayu, shchob bulo, yak treba.
A v zasobach masovych manipulyaciy
Proporciyi svitla i t'my nepryyemni.
Rozvynulys' mayze do stanu mutaciy
Zi znakom vid’yemnym dary nevid’yemni.

Davno vze ne chuv ya virshiv ta pisen,
Shchob duchom za vucho u hory zavesty.
Zvuchat' try chvylyny y zyvut' odyn den
FM-ni probirkovi treky i teksty.
Sim not, yak sim zlishych, na sluzbi u m’yasa.
Yich chystyat' poety svyashchennoho roku.
Trishchyt' Yerychons'ka stina, a tym chasom
Zgvaltovana muza plodyt' karaoke.

Pryspiv:
Vsyakomu horodu nrav i prava,
Vsyaka maye sviy um holova,
Vsyakomu sercyu svoya ye lyubov,
Vsyakomu horlu sviy vkus est' kakov.
A mne odna tolko v svete duma,
A mne odno tolko ne ydet s uma.
A ya vybyrayu dumky i slova:
Chy Loboda, chy Skovoroda?

Vechir. Nakureno. Holosno. Chtyvo.
Macho y muchacha tancyuyut' korydu.
Sydyat' noutbuky, zanureni v pyvo.
Snuyut' riznovydy lyuds'koho pidvydu.
Barmeniv obsily ob’yekty v stendbayi.
Ce klub, ya tut labuch, vplyvayu muzonom.
Hitara prokashlyalas', – lyud prozrivaye.
Ya strymuyu vsi kataklizmy v ciy zoni.

Zadayu, voliyu, chekayu, rzaviyu...
Zhynayu luk midnyi, cilyus' u zuby.
Vnochi ya chytayu i vze rozumiyu,
Yak Dzon ne proyshov kriz' midniyi truby.
Ya znayu, yak buty, i zvidky cherpaty.
Vnochi ya vyvchayu, yak padaly Dzymy.
Ta buvshyi maestro zanadto rohatyi,
I vranci ya mriyu prokynutys' v Rymi...

Pryspiv