Ne lepo ly ni byashet, brattya, starimy slovesi nachyaty
Trudnich povestiy o rati, o p'lku I zaspyvaty?
Nachyaty ze sya t'y pesny po bilynam seho vremeny:
Zyem na sym ze mest e, hnesen i sym ze bremenem!

Stohne ta hude zemlya, mutno techut' riky,
Zaporosheni polya – ozyvyty nikym!
Polovci idut' iz Donu, z morya prut' ordoyu:
O svyataya zemle, ty yesy za horoyu!
Zastohnav ze, brattya, Kyyiv i Chernihiv tuzyt'.
Step zasiyanyi kist'my, cheren voron kruzyt'.
De ty, hriznyi Svyatoslave z chrabrymy polkamy,
Shcho hromyv pohanych charaluznymy mechamy?
Oy, buly viky Troyana, lita Yaroslava!
A bula takoz Oleha nedobraya slava:
Siyav strilamy rozbrat (skilky zaty budem?),
V knyazych kramolach viky vkorotylys' lyudyam:

Pryspiv:
A nad murom Yaroslavny holos chuyet'sya:
– De miy Lado? – promovlyaye ta turbuyet'sya,
Vse zozuleyu kuye, nadryvayet'sya,
Lado-Knyaz' ne yde, ne vertayet'sya.
– Oy ty, vitre, ne viy strilamy zlyuchymy!
– Oy ty, Dnipre, leliy vody, slovutycyu!
– Oy ty, sonce krasne, ne bud' palyucheye! –
Ne zavad'te Lado-Knyazyu vernutysya!

– Se moye i te moye!– kaze brat do brata.
I velykym dribneye staly nazyvaty.
A pohani zi vsich storin zvolikaly syly
I na ridnu zemlyu Rus'ku bidoyu chodyly.
A knyazi dobro vse dilyat': chto koho naduye!
(A knyaz' temnyi rozdilyaye vsich ta vladaryuye!)
Pro takych Boyan spivaye, shcho komu yak bude:
Ani chytru, ni harazdu ne mynuty sudu!
Vpala na chvalu chula, slavyt'sya nasyllya.
Slava lyuds'ka – yak trava: cvit, – i vze badyllya:
Sonce t'moyu shlyach pokrylo, i v sercyach zatmennya.
O druzyno, moya syle, ne zbezchesty Ymennya!

Pryspiv

Choch pit'ma pokryla zemlyu, i morok narody,
Ta spivaye Boyan syvyi pro sonce svobody!
Svyatoslave, Yaroslave, Mstyslave, Romane,
Oblachite v svyatu slavu, rubayte pohanych!
Zdravi, knyazi, bud'te zavzdy! Zdrava bud', druzyno!
Pobaraya za chryst'yany nechrystey do zhynu!
Y ne lepo ly n i byashet skynut' z sercya kam i n?
Slava Bohu, knyazyam shana, chest' narodu! Amin!