Pryspiv:
Ey, yov, man, ya ne rastaman,
U mikrofona ne chipan, ne chytayu ya pro plan.
Ey, yov, man, kozen obyraye sam,
I navishcho tobi spam, krashche vidbuduy sviy chram.
Ey, yov, man, v c'omu misti yde viyna,
Ey, yov, man, to ye misto hricha,
Ey, yov, man, tut vsi na kurazi
Hulyayut' nochi i dni, potim samotni odni.

Tut zavzdy povno novyn i povno istoriy,
Kozen rozkaze pro svoye y chuze hore,
Tut krychat' "ni viyni", a sami kydayut' kaminnya,
Tut ne pochuty slova "probach, meni duze prykro".

Dyvni lyudy povsyudy, dyvni lyudy v metro,
Vsi kudys' pospishayut' v rezymi non-stop,
Zyty chesno ne modno, modno buty lychym,
Tak lehko piddatys' spokusam z vitryn.

Vse postiyno po kolu – na robotu i v dim,
Pro shcho ty buv mriyav, koly buv malym?
Mozlyvo, tebe chtos' pidminyv, nav’yazav chuzi roli,
Hroshi, vlada, slava – os' tvoyi novi paroli.

Na zal, ale zyttya ne perehraty na povtori,
Na zal, ale zyttya – ce ne kino u monitori,
Zupynytys' vchasno – os' misiya dlya nas
Zupynytys' vchasno, poky dlya c'oho ye shche chas.

Pryspiv

Tut vsi pospishayut', navishcho – ne znayut',
Zyttya yde po kolu, my prahnemo voli. (2 ryadky – 4)