Vona z’yavylas' vranci. Pryishla v nedilyu vranci
Yiyi volossya dovhe sniznyi viter rozvivav
I yak znayshla – ne znayu, u temryavi blukav ya
Posered ruynuvan vid bytvy, shcho ya vze prohrav

"Chto voroh tviy?" – spytala. Ya pro lyudey skazav yiy,
Shcho bez lyubovi y Boha ydut' viynoyu na brativ
I pro koney blahaty pochav ya, shchob toptaty
Tych pokyd'kiv, tak prystrasno yich znyshchyty chotiv

Vona kazala – "Bytvu, shcho robyt' z lyudey zviriv,
Tak lehko rozpochaty y nemozlyvo zupynyt'"
Do vsich lyudey blyz'ka vona, ya mudri chuv yiyi slova
Boyavsya, shcho zostanus' sam y blahav yiyi ne yty

"O, ledi, dayte ruku, dozvolte poruch buty"
Vona vidpovila – "Dovirsya" y serce ozylo
"Ne v kilkosti ye syla, bud' pylnym do pomylok"
"Koly ya znadoblyus' tobi, pryidu do tebe znov"

Skazavshy ce, vona pishla. Ya, ne znayshovshy sliv, stoyav
Dyvyvsya doky chornyi plashch ne znyk udalyni
I shlyach ne stav prostishe miy, ale ya bilshe ne samyi
I sercya vidchuvayu chid, yak zhaduyu ti dni

Koly tebe znayde vona, pochuy yiyi mudri slova.
Pryimy v darunok muznist' i miy pereday pryvit