I
Submaryny dumok nesut' v pustelyu dushi,
De kolys' daruvala vse odnomu meni.
Povnyi vpered yakshcho ty zabula,
Povernuty nazad use te, shcho bulo.
Ne likuyut' chvylyny, pid hradusom lehshe,
Zal, shcho ya ne ostanniy i navit' ne pershyi.
I ce vze ne kochannya, a napevno shchos' inshe,
Pid hradusom lehshe, a naspravdi hirshe.
Vybach, myla, shcho ne podzvonyv,
Mih vse zminyty, ale ne zminyv.
Shukayu v dumkach spohad pro tebe,
Ne znayu chy varto, ne znayu chy treba.
Dzvony chastishe i ne zabuvay,
Trymay mene sylno i ne vidpuskay.
Chym dali, tym hirshe, chym ty blyzche, tym krashche,
Ne zabuvay i poverny meni shchastya.

Pryspiv:
Podzvonyu na nebo do anheliv,
Chay vryatuye mene sonyachne marevo.
I vidnese za nebokray,
Proshu tilky mene ne zabuvay.

II
Znayesh, da ni fiha ty ne znayesh,
Rozumity ne vmiyesh, prosto vbyvayesh.
Dokladayu zusyl, ale marni starannya.
Bulo vse, ale ne stalo kochannya.
My z toboyu po rizni storony flanhiv,
Ty vbyvayesh lyubov, u yakiy nemaye ranhiv.
Nezachyshchenyi tyl, vtrachenyi front,
Vze prohrano biy, a ty sidayesh na tron.
Zastrilyu tvoyich druziv, shchob ne zavazaly,
Shchob pomiz namy vony ne vstavaly.
Nikudy ne pizno, nishcho ne vazlyvo,
Shcho zachochesh, te mozna, shcho zachochesh, mozlyvo.
Ya lezu na zemli, zasynayu nazavzdy,
Pomyrayu vid tebe i tvoyeyi nepravdy.
Do skoroyi zustrichi na nebi, may frend,
Ne zabuvay mene, napevno ce – chepi end.

Pryspiv