I
Moya Penelopa! Ya, po-pershe,
daleko. Ya buv parubok motornyi.
Leleky bachyly, yak rushyv ya na pivden,
rushyv ya na pivden, bo nabrydlo vse.
Do toho z te, shcho dali zavzdy krashche niz te, shcho poruch
Tvoya krashcha zdobych – shche ne zdobuta zdobych.
Dyvy-dyvy-dyvy – yaki zovti znyva pid obriyem
A ti, shcho pid nohamy vze stomleni, zlomleni
Rushyv ya na pivden, buly poruch lyudy
Kazaly: tik-tik-tik, rushymo shvydko.
Usyudy bude nam dim. Usyudy nebo nam stelya.
Plyvy-plyvy, miy korabel, korabel plyvy...
Tikayu

II
Plyly my morem. Bachyly hory.
Velyki, do neba. Chuly tam homin. Morya
stohin. Chvyli krychaly, yak dity, shcho vnochi
plachut' u rozpachi. Na ce dyvo dyvylys' my dovho.
Potim nabrydlo. Lyudy kazaly,
shcho dali budut' chvyli huchnishe, more synishe
znyva zovtishi. Tak i bulo, poky ne
opynyalys' my poruch. Krashcha zdobych – shche ne zdobuta zdobych
Plyly my dali. Mriyav ya – tobi rozpovim,
yak vono – zbyraty vden slozy, shchob
nichchu pyty yich sered pustel syvych.
Plyvy, plyvy miy korabel, korabel, plyvy
Tikayu

III
Moya Penelopa! Ya vze ne pam’yatayu,
chto ty. Koho povyvayesh zaraz ta chto poruch plache.
Ya pytayu, u vidpovid' vyyut' bolota.
P’yut' svoyi slozy, pytayut': chto tam, chto tam...
Chomu istota tyahne za soboy chvoru dushu
Rushyv ya na pivden. Teper mushu shukaty pivnich.
Kolys' buly lyudy poruch. Lyudy...
Zalyshyv yich pid obriyem stomlenych, zlomlenych
Te, shcho poruch cinuyesh, poky ne vtratysh dotyk
Leleky bachyly vse, chto z nych ty, Penelopa?
Moze, bulo tak, moze ce rospovily pusteli
Poky plyve miy korabel-korabel, plyve
Tikayu