Oy or'ol, ty y or'ol, ty tovarysh virnyi moy,
Chy ne buv ty, or'ol, nad moyeyu storonoy?

Chy ne vidyel, or'ol, moyey zeny molodoy?
Chy ne zuryt'sya moya myla obo mnye?

– Vona zuryt'sya shche y pychalyt'sya,
Shche y haryachoyu slozoy umyvayet'sya.

Bat'ko sviy, bat'ko sviy zav’yazav dochci svit,
Oy maty lycha rano y zamiz oddala.

U velyku sim’yu, chuzu dalnyu storonu.
Vsya velyka sim’ya vsya vecheryaty sida.

A y mene, molodu, posylayut' po vodu.
A ya y po vodu ydu – spotykayusya.

A z vodoyu y idu – yak holubonka, hudu.
Ne dochodyu do dvora – maty synu skazala:

– Oy syn, ty miy syn, ty dytyna moya,
Choho zinku ne b’yesh, a vse yeyi zaliyesh?

– Oy za sho yeyi byt' – vona vmiye vse robyt':
I spykty, i zvaryt', shche y do lyudey hovoryt'.

Shche y do papyenky-otca, shche y do mene, molodca,
Shche y do mene, molodca obrashchayet'sya.