Nema shchastya, nema doli,
Nema materi, bat'ka.
Ya proklyatyi toyu doleyu –
Sam ostavs', yak syrota.

Vze, mabut', moya matusya
Iz pechali pomerla!
Ta, mabut', yiyi mohyla
Vsya travoyu porosla.

A yak vyidu ya na volyu
I dodomu povernu,
Ya tu mamynu mohylu
Vsyu kvitkamy obsadzu.

Ya tu mamynu mohylu
Vsyu kvitkamy obsadzu,
Ya tu mamynu mohylu
Vsyu slozamy obillyu.

A v nedilyu, duze rano,
Maty do vorit pryishla,
Svoyemu ridnomu synovi
Peredachu prynesla.

Svoyemu ridnomu synu
Peredachu prynesla,
I klyuchnyku molodomu
Peredachu podala.

"Peredayte peredachu,
Bo v nas lyudy hovoryat',
Shcho po tyurmach, po v’yaznycyach
Duze holodom moryat'.

A toy klyuchnyk usmichnuvsya,
Usmichayuchys' skazav:
"Vze tviy syn tiyeyi nochi
Na pokiy dushu viddav!

Tvoho syna rozstrilyaly
Pry tyuremniy ze stini,
Yak vyrok yomu chytaly –
Znaly zironky odni".

Zarydala stara maty,
Peredacha vpala z ruk,
A z hrudey yiyi starechych
Zadryzav zalisnyi zvuk:

"Synu, synu, ty miy synu,
Ty dytynonko moya,
Ya tobi, ridnenkyi synu,
Peredachu prynesla.

Peredayte peredachu,
Peredayte chlopcyam tym,
Shcho strazdayut' za tu spravu,
Za yaku strazdav miy syn.

Peredachu ya kupyla
Za ostanniyi hroshi,
Peredayte peredachu
Za pomyn yoho dushi".