Chy chuly vy, lyudy dobri, shcho to za pryznaky,
Shcho prychodyat' v nashi sela yakis' haydamaky?
Ta ne tiyi haydamaky, shcho po lisi chodyat',
Ale tiyi haydamaky, shcho pravdu hovoryat'.
Ta y ne tiyi haydamaky, shcho byut' i rubayut',
Ale tiyi haydamaky, shcho za bidnych dbayut'.

Oy vdaryly haydamaky v holosniyi dzvony:
"Zbyraytesya, bidni lyudy, vsi do oborony!
Bo to na nas nastupayut' velyki navaly,
Oy bo z to my nashym panam na zavadi staly.
Ide na nas taya syla, shcho vse nas misyla,
Vid Bohdana do Ivana rizala y dusyla".

"Chotila nas taya syla vzyaty v svoyi ruky,
I syakoyi i takoyi dobyrala shtuky.
Zrazu movyt': "Day, rusine, ostatnyu rubatku,
Za te tobi na holovku dam konfederatku".
Rusyn toho ne prynyavsya, vona yak ne krykne:
"Choch zahynu, ne spochynu, az Rus' z svita znykne".

A shchoby nam shvydshe bulo try chverty do smerty,
To choche nam tilo y dushu na poroch rozterty.
"Zaberu vam vashu zemlyu i lisy i riky,
Budete vy v svoyim krayu zebraty na viky.
Ta shche toho meni malo! De budut' zaribky,
Dam mazuram, dam chorvatam, a vam ani dribky.

Ta shche y toho meni malo! Musyat' vashi dity,
Vashi vnuky bez prosvity v temnoti sydity.
Ta shche y toho meni malo! Vtopchu vas v kalyuzu,
Na ves' svit vas yak "dzicz" rus'ku obplyuyu y spaplyuzu.
Ta shche y toho meni malo! Ya shche y vashu dushu
Zlomlyu, spidlyu, opohanyu, do pokory zmushu.

Zaberu vam vashu hidnist' i pochuttya chesty,
I budete z rabs'kym smichom moyi slidy mesty.
Nastavlyu vam deputativ z chrunivs'koyi lasky,
Vidberu vam usi prava, lyshu obovyazky.
Otak svoye panovannya utverdzu yak kamin,
Ta vid morza az do morza na vik vikov amin".

Udaryly haydamaky v holosniyi dzvony:
"Chy chuyete, lyudy dobri, tiyi vidhomony?
A yak moze chto ne chuye, tverdu shkiru maye,
Bo ne slovom, ale dilom voroh nam diymaye.
A chto chuye, nay pracyuye ruk ne pokladavshy,
Bo shcho nyni zanedbayem, propalo na zavshe.

I nichto nay ne zahovoryt': "Svoyim Bohom pidu".
Yak voyaky na komandu stavayte do hlidu!
Bo slaboho, shche y samoho, zaklyuye y vorona;
Lysh hromada, tovarystvo yoho oborona.
I nichto nay ne hovoryt': "Obiydes' bez mene".
Yak u brata horyt' chata, y na tvoyu pozene.

I nichto nay ne hovoryt': "Shcho meni nauka!"
Bo nauka – mudra shtuka, micniysha vid buka.
Vona tobi v pit'mi svityt' i hriye u studin,
Vona tobi v smutku vticha i praznyk u buden.
Vona syla i bahactvo i byta doroha,
V niy pokryvdzenych opora, slabych peremoha.

I nichto nay ne hovoryt': "Ya sobi bahatyi".
Anu z kolys' pryide v bidnych shche y chliba blahaty.
Nichto ne mov: "Ne boyusya! Shcho tam po trivozi!"
Bo y neboya vovky z’yidyat' na bytiy dorozi.

Trymaytesya, lyudy dobri, odnoyi prysyahy!
Nay vidvaznyi boyazlyvym dodaye vidvahy!
Nay rozumnyi nerozumnych na rozum navodyt'!
Nay bahatyi nemayuchym pomoze, ne shkodyt'!

Tilky zradnyk, zaprodanec', pidlyza, pyanycya
Nay ne smiye na porozi vashomu yavyt'sya!
Nay ne maye v nas pryvitu, ni slova poshany,
Poky shchyro ne pokayes', vid zla ne vidstane.
A chto kayat'sya ne choche i v zlim dalshe pac'ka,
To nay toho pobyvaye pohorda hromads'ka".

Ot taki to haydamaky skriz' po krayu chodyat',
Ot take to virne slovo vsim lyudyam hovoryat'.
A chto teye virne slovo dobre v tyamci maye,
Toy za sebe y za vsyu ridnu Ukrayinu dbaye.
Bo te slovo yak pshenycya, shcho dilamy ziyde,
A z tych dil nam i Vkrayini krashcha dolya pryide.