Proshchavsya strilec', vid’yichav do boyu
Sviy kray boronyt' vid vorohiv,
Proshchavsya z matuseyu duze staroyu,
Prosyv dohlyadaty yiyi.

Za synom rydala starenkaya maty,
Rydala cilisinkiyi dny,
A v sadu pid vyshneyu stycha chtos' plakav,
To plakala myla yoho.

Klyalas', shcho bude yeho virno lyubyty,
Nikoly ne zradyt' yomu,
Az poky ne vernet'sya z viyny dodomu,
Zalyshyt'sya virna yomu.

Try roky mynaye, viyna sya ne kinchaye,
Nichto ne vertayet'sya z viyny,
A maty na shlyach vyhlyadaty chodyla,
Chekala synochka voseny.

Odna tilky myla radiye shchaslyva,
Ne zde kozachenka z viyny.
3 druhymy zartuye, vesillya hotuye,
Sydyt' vyshyvaye rushnyky.

Vertayut'sya z viyny vsi lycari slavni,
Muzyka yim, hrayet' luna,
Vezut' yich kariyi koni do ridnoho domu,
Nazustrich yim kvity nesut'.

Kozak pidyichaye do ridnoho domu,
Chomus' ne vychodyt' nichto,
Vsi vikna i dveri zabyti doshkamy,
Kruhom kropyvoyu zaroslo.

"Umerla matusya i zradyla myla,
Za shcho ya sviy kray boronyv?
Za sviy ridnyi kray, za zradlyvu divchynu,
Yak lev z vorohamy ya sya byv".