Buv sobi strilec', vin divchynu mav,
Yak tu kvitochku vesnoyu, vin yiyi kochav.

Vin yiyi kochav, vin lyubyv yiyi,
Svoyu dumu, svoyu mriyu – zolotyv yiyi.

Zahrymilo raz iz-za hir Karpat,
V borot'bi bylys' za volyu – yshov na brata brat.

Yak ishly u biy, ne mynulos' yim,
Svoyu divchynu tu lyubu kozak zalyshyv.

Kinchylas' viyna, vertalys' domiv,
Zustriv kozak svoyu divchynu, pryvitav yiyi.

Vin yiyi zustriv, yeyi pryvitav,
Vona yomu vidpovila: "Ty uze ne miy".

Kozak yak ce vchuv, hirko zatuzyv,
Svoyi dumy, svoyi mriyi v charochci vtopyv.

Pyimo, brattya, pyimo, nam use rivno,
Bo na sviti tilky pravdy – horivka y vyno.