Zakuvala zozulycya, sila na yavora.
Vpala bida na Ivana: zona v noho chvora.
Lezyt' vona na posteli i ne moze vstaty:
– Hlyaday meni lik, Ivane, bo chochu vmyraty.
Pishov Ivan do vorozky ta pochav prosyty:
– Vyimy zonu iz byetehu – ya budu platyty.
– Ta nay tebe, choloviche, zurycya ne hloze:
Ya takoe zillya mayu, shcho zoni pomoze.
Aybo treba, choloviche, na vosku zillyaty,
Aby znaty, chomu chvora, shcho ne moze vstaty.–
Vorozyla vorozilya, na vosku zlyvala...
– Tut nechystoho robota,– Ivanu skazala.
Treba zonu pochrestyty, treba posvyatyty,
To, shche, moze, na sim sviti bude vona zyty.–
Dala Yvanu vsyake zillya, usyake korinnya:
– Tvoyi hroshi, moyi liky, a zoni spasinnya.
Ide Ivan dodomochku pizno uvecheri,
Ta do chyzi ne moz zayty, bo zamkneni dveri.
Klopkav Ivan v obolochok, u dveri durkoche,
Koly chuye holos v chyzi: "Pryachtesya, panotche!"
A potomu zona chvora dveri udoperla:
– Moly boha, choloviche, shcho ya shche ne vmerla!
– Ne zurysya, moya zono, ye tobi spasinnya,
Nay vykuryu lyshe z chyzi chortovo nasinnya.
Yak do chyzi Ivan zayshov, podyvyv pid postil:
– Ta shcho sese za nechystyi zayshov do nas v hosti
Ta yak pochav nechystoho z chyzi vyhanyaty,
To zayoykav tot nechystyi, pochav umolyaty:
– Biysya Boha, choloviche, ne zbav meni vika!
Ya do tebe bilsh ne zaydu, doky s'oho svita.
Ivan kaze tomu did'ku: Shchezny, vraza sylo!
A ya zoni povorozu, vby yiy polivylo.–
Pochav Ivan vorozyty, yak vorozka vchyla:
Pochrestyv zonu remenem,– to naraz ozyla!